Ineens is het vrijdag, de laatste volle dag dat we in Zelhem zijn. Wat gaat de tijd snel. We hebben het onwijs naar ons zin en denken er nog maar niet aan dat we morgen weer naar huis moeten. Vandaag gaat een knal dag worden!
Maar oei.. dat hadden we misschien niet zo hard moeten zeggen. Om 4:00 uur, als iedereen lekker ligt te slapen, gaat het heel hard regenen en onweren! Een echt knaldag dus… Gelukkig liggen wij in onze tenten.
Dat het aantal kinderen dat van dit weer wakker wordt op één hand te tellen is en het aantal leiding op twee, zegt misschien iets over hoe moe we zijn.
De kinderen doen er bij het fluiten inmiddels iets langer over om bij de pion te komen dan aan het begin van de week, maar tijdens de ochtendgym komt de sfeer er meteen in. We dansen als kopjes en bestek, vliegen als een vlieger en zingen op de vroege ochtend al over chocolade.
Na de stille tijd, ontbijt en het corvee staat voor de laatste keer de workshop ronde op het programma. Nog een keer branden we Donald Duck op een plankje, maken we muziek met de boomwackers, worden we woudlopers in het bos of maken we een toneelstuk bij drama. Daarmee hebben we alle workshops (als het goed is) een keer gedaan.
Het bijbelsuur gaat vandaag over de kruisiging en opstanding van Jezus en wat Hij voor ons gedaan heeft. Donna, Esther en Peter verzorgen de sketch. Een toneelstukje met een bruggetje naar het verhaal. We luisteren aandachtig.
Na de lunch gaan de wandelschoenen en reflecterende hesjes weer aan. We gaan op pad naar Zelhem. Daar is iets vreemds aan de hand… Er zit een zwerver in een vuilniszak, er loopt een cowboy rond, een politie agente en een militair staan klaar je te pakken en een monnik met bijbel loopt rond over straat. Wat zou er aan de hand zijn? De mensen in Zelhem kijken wat raar, gelukkig kunnen wij het uitleggen. Wij gaan namelijk de vossenjacht doen! Ieder groepje moet de vossen in een bepaalde volgorde gaan zoeken, een handtekening verzamelen en ook nog zo snel mogelijk zijn.
Het blijkt nog best lastig te zijn, maar het is twee groepjes gelukt om alle vossen binnen de tijd te vinden. Omdat we zo hard achter de vossen hebben gejaagd, zijn onze benen op en worden we opgehaald met de auto’s.
Terug op het terrein wordt er nog er nog een stuk van het vervolgverhaal over Björn gelezen en vinden de voorbereidingen plaats voor de gala avond. We mogen nog niet in de eetzaal komen en de kinderen zijn reuze nieuwsgierig naar wat daarbinnen allemaal gebeurd. De mooiste jurkjes en pakken worden uit de tassen getrokken, (kreukels weggeveegd) en haren worden mooi gemaakt.
Dan, na lang wachten, is het zover! De gala avond begint. De deuren gaan open en de zaal ziet er heel anders uit dan normaal! De tafels staan in een grote U vorm en zijn keurig netjes gedekt. Er staat een hele grote barbecue buiten en daarop worden hamburgers, worstjes en saté klaar gemaakt. Op de gala avond worden de kinderen bedient door de leiding. Oké, ze worden van drinken voorzien, omdat anders niemand aan eten toe komt. Maar indrukwekkend is het wel.
Deze dag zijn er ook bijzondere gasten in ons midden. Ernst en Tonny van Rij zijn de hele dag al bij ons. Ernst neemt ons terug naar 42 jaar geleden. Toen hij en zijn vrouw voor de aller eerste keer het wegwijzerkamp begonnen is. Wauw, zonder deze meneer hadden wij nu niet op kamp geweest, de kinderen zijn onder de indruk!
De gala avond is gezellig. Er wordt een hoop gekletst en nog meer gegeten.
En als we dan toch echt helemaal vol zitten, kunnen we verder. Een groot deel van de gasten, keuken- en hoofdleiding doen de afwas terwijl de kinderen kijken naar de musical ‘lang leve de gloria’ en zingen mee met de liedjes. De koning houdt een maaltijd, maar niet iedereen die hij wil uitnodigen, wil komen.
Na de musical eten we een ijsje en dan start de rest van de slot avond. Er worden vijf (!) Bijbels uitgereikt aan kinderen die thuis geen (kinder)bijbel hebben om uit te lezen.
Daarna gaan we in groepjes uiteen en krijgen we briefjes mee. Daarop schrijven we de dingen die we bij God willen leggen. Elk groepje komt dan in stilte de bijbels uur zaal in en prikt zijn/haar briefje op het kruis. Zo wordt onze dankbaarheid geuit en onze zorgen bij Hem gelaten.
We sluiten in ons eigen groepje af met gebed en gaan vervolgens slapen. Het is een mooie avond geweest.
Het kamp zit er zo goed als op. Het is zo gezellig en we willen eigenlijk nog niet naar huis. We hebben erover nagedacht om een extra week te blijven, maar dat vinden de papa’s en mama’s niet zo’n goed idee. Dus misschien moeten we toch maar de bus in stappen.